Božidar Škobić - čika Boško

ŠIRA BIOGRAFIJA

bozoskobic | 01 Jun, 2012 13:29

PRILOZI ZA MOJU BIOGRAFIJU

BOŽIDAR ŠKOBIĆ

Rođen 08. 01. 1946.godine u Travniku. 
U Novom Travniku živio od svoje četvrte godine i njegovog nastanka 
do 1994.godine. Zatim na Ilidži; da bi 10.03.1996.godine postao stanovnik Višegrada.

Piše poeziju za djecu i mlade.
Objavljivao pjesme u više listova i časopisa.
Učesnik mnogih književnih manifestacija.

Objavljene knjige poezije za djecu:

*Bosonoge uspomene* 1980.
* Kora~amo uporedo* 1983.
* Majstor i po* 1987.
“ Zvjezdica padalica” 2005.

Knjiga poezije za mlade:
* Poklon sa predumšljajem* 1987.godine.

1946. januar 8. utorak, rođen i dobio ime Božidar!

1950. 15.08. iz Travnika preseljenje u novo naselje pored sela Kasapovići (Novi Travnik) u prvi useljiv stan. Isto kao što se sjeća “liguranja” niz Šarića brdo u Travniku, tako se sjeća i brojnih baraka u kojima su živjeli graditelji Novog Travnika i Fabrike “Bratstvo”. . .

1951. se rađa i najmlađi brat Vladimir, sada Milan i Nedeljka imaju pet sinova – petoricu braće Škobića.

1952. godine polazi u prvi razred osnovne škole u zgradi (pod streljanom) gdje su poslije stanovali Garići i . . .a poslije i Plavšići i Zoja . . .. Poslije prvog polugođa prelaze u novoizgrađenu školsku zgradu. Ništa nije bilo teško jer je učiteljica bila Dika Toromanović, najbolja učiteljica na svijetu. Ona nama prva učiteljica – mi njoj prva generacija!

1958.g. juni mjesec – Slet Selenita Bosne i Hercegovine u Novom Travniku. Pozvan da napiše kratak sastav “Moj grad” koji zatim čita za Radio Sarajevo – urednik Jožica Besarević – Prvi put se na radio talasima čuje glas jednog dječaka iz Novog Travnika.

1958.g. nakon što u svom razredu formiraju “Braziliju” fudbalsku ekipu u kojoj svaki dječak nosi ime jednog od igrača šampionskog tima Brazila, pokreće, na dvolisnicama iz računske sveske, “Plave novine” u kojima donosi izvještaje o sportskim aktivnostima svog razreda, zgode i nezgode i strip kopiranih likova iz “Plavog vjesnika” .”Plavi reporter” mu je bio brat Niša.. Nakon uspješno urađenih pet brojeva, nastavnica iz Hemije, Sonja, mu zaplijeni sve primjerke, uz komentar da mu nacrtani konji više liče na koze, da bi mu iste vratila po završetku školske godine.

1958.g. Piše prvu ljubavnu pjesmu svojoj simpatiji iz Šestog be, ali nikada nije skupio hrabrosti da je i uruči.

1959.g. pisanje pjesmica koje su dječaci poklanjali djevojčicama, a to je tada bilo veoma popularno.

1960.godine dobija besplatnu člansku kartu Gradske Biblioteke kao jedan od najaktivnijih čitalaca.

1960.g. Zenička “Naša riječ” objavljuje kratku priču: “Stari vatrogasac”

1960.g. završava osmogodišnju školu “Moša Pijade” u Novom Travniku, kao prva generacija bez male Mature!

1960.g. Polazi u prvi razred Vojnoindustrijske škole “Proleterskih brigade” u Novom Travniku, jer radi troškova svakodnevnog prevoza za Travnik nije mogao upisati željenu učiteljsku školu.

1961.g. Oduševljen Brankom Radičevićem, Jesenjinom, Lorkom . . . prvi put sređuje svoje rukopise i razmišlja o objavljivanju.

1961.g. Sarajevske novine mu objavljuju pjesmu “San” i kao nagradu dobija paketić čokoladnih proizvoda “Zore”.

1961.g. Nakon događaja u Kongu, piše poemu: “ Kasavubu, Čombe i Mobutu, uhapsiše Patrisa Lumumbu . . .” za koju i među starijima nalazi slušaoce.

1961.g. Profesor srpsko-hrvatskog zapaža njegovu ljubav za čitanje i smisao za pisanje i 
hrabri ga. Međutim iz pismenih sastava redovno dobija ocjenu četiri plus, peticu nije mogao da dobije zbog svog poluštampanog rukopisa.- švrakopisa.

 

1963.g. uz podršku Direktora srednjoškolskog centra živanović Mihaila, profesora srpsko-hrvatskog jezika,. pokreće list “Srednjoškolac”, umnožavan na Šapirografu sa 
6 do 8 strana i pored drugih objavljuje i brojne svoje pjesme I prozne radove. List je uređivao sa višečlanim odborom saradnika i bio je veoma dobro primljen kod učenika: Gimnazije, Mašinsko-tehničke i Metaloprerađivaćke škole (bivše Vojno-industrijske škole).

. 1963 – ’64. redovno šalje svoje prozno-lirske priloge na zadate teme “Nedeljnom zabavniku” radio-televizije Sarajevo za čije objavljivanje je primao značajne nagrade – honorare.

1964.g. učestvuje na književnim večerima koje organizuje gradska biblioteka i upoznaje sve više poznatih i priznatih afirmisanih književnih stvaralaca: Ćamila Sijarića, Duška Trifunovića, Maka Dizdara, Izeta Sarajlića, Daru Sekulić i druge.

1964.g. Maturira na “Metaloprerađivaćkoj školi i dobija zvanje KV metaloglodaća. Mjesec dana kasnije već je stupio na posao u Vojnoj fabrici Mašinsko-metalurškog kombinata “Bratstvo” u Novom Travniku. Počinje da objavljuje pjesme i napise u tvorničkom listu “Bratstvo”!

1964. godine u novembru mjesecu, član je delegacije mladih Novog Travnika na bratskim susretima Nove Gorice, Novog Beograda i Novog Travnika, gdje svoju pjesmu “Moj grad i ja” govori pred prepunom salom Doma sindikata u Beogradu.

1965.g. želi po svaku cijenu da se upiše na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, otsjek književnosti, napušta posao i u odlazi u Sarajevo. Smješta se kod rodbine i ubrzo posjetom Radićevoj ulici, gdje je bilo sjedište Udruženja književnika, uspostavlja kontakt sa Duškom Trifunovićem, tu je Mak Dizdar, Nenad Radanović . . . Ubrzo je veoma lijepo primljen u krug mladih književnih stvaralaca okuplenih oko Maka Dizdara i Duška Trifunovića, popularno nazvanih “Sudbonosni dječaci” : Rajko Petrov Nogo, Radovan Karadžić, Ivan Kordić, Drago Jovanović, Ljubica Ostojić Finci, Predrag Finci, Abdulah Sidran i drugi. Redovne večeri poezije na Filozofskom fakultetu u kojima i sam učestvuje, omogućavaju mu da se bolje upozna sa živom stvaralačkom riječi i neposrednimkontaktom sa slušalačkom publikom. 
- Večeri poezije na grobu Silvija Strahimira Kranjčevića (svijeće, gitara , poezija uživo – groblje puno živih poštovalaca djela velikog pjesnika ), su ostavili trajnu sliku posebnog doživljaj.
-

1966.g. Tjentište, višednevni susreti mladih pisaca Bosne i Hercegovine . . .na kojem l sam učestvuje, omogućava mu da se podvrgne analizi svog pjesničkog izraza i bolje upozna sa načinom pisanja svojih vršnjaka i naročito starijih, već afirmisanih književnih stvaralaca uz stvaranje mnogih trajnih prijateljstava.

1966./1968 služi vojni rok u Sarajevu, gdje aktivno radi na vođenju dramske sekcije, sekcije mladih pisaca i recitatorske sekcije. Ostavlja poesban utisak govorenjem poeme “Kadinjača” Slavka Vukosavljevića. Ostvaruje neposrednu saradnju sa Srednjom ekonomskom školom, Radio Sarajevom i brojnim književnim stvaraocima. Koji često gostuju u krugu kasarne “Maršal Tito”

1968. privremeno radeći u Beogradu, dolazi na teren u Šabac, gdje u Domu omladine “Vera Blagojević” upoznaje čitav spektar mladih umjetnika od kojih su najbrojniji i najaktivniji literati i likovnjaci čiji je neposredni pokrovitelj lično Milić od Mačve. Zajedno priređuju likovne izložbe i poetske recitale. U Šapcu često gostuju eminentni umjetnici tako da, on kao pjesnik, zajedno nastupa sa Vaskom Popom, Brankom Veselinović i drugima. Branka Krilović je vjerovatno najpoznatiji predstavnik te generacije iz doma “Vera Blagojević”.

1969. godine stupa u brak sa Dončić Svetlanom a:20.04.1971. godine rađa im se kćerka Tatjana. Potekao iz tradicionalno “muške” porodice i loze, bio je presretan što su dobili djevojčicu, što bitno utiče na njego daljnji književni rad. Od tada uglavnom, inspirisan kćerkom i djecom iz okruženja piše za djecu i o djeci. Ali, javno se pojavljuje i dalje sa svojom poezijom namjenjenom omladini i odraslima.

1973. On se ogleda i u pisanju za pozorišnu publiku, njegovu komediju “Hepiend “ uspješno postavlja i izvodi “Eksperimentalna scena” iz Novog Travnika u režiji Save Škobića.

10.07.1975. godine, dobijaju sina Aleksandra i inspiracije se umnožavaju. Pored već urađene zbirke kratkih priča “Opasna Tatjana” niče i prvi rukopis pjesama za djecu “Koračamo uporedo” .

1978.godine pozvan da preuzme realizaciju Trećeg festivala “Djeca pjevaju srcem” za koji piše scenario i obavlja režiserske zadatke sa iznimkom jednog) sve do 1987.godine.

1978.godine sa prijateljem, muzičarom, Beljan Mladenom, osniva Hor djevojčica “Novotravnička rosa” koji širom Jugoslavije na najznačajnijim manifestacija pjeva pjesme za koje on piše tekstove a Mladen muziku.

1980. godine, uz pomoć prijatelja, štampa autorsko broširano izdanje rukopisa pjesama “Novotravničke uspomene” u 500 primjeraka. Koencidencijom, uoči same promjene imena grada.

1980.g. Pred više od 15.000 gledalaca uz direktan radio i TV prenos, prilikom promjene imena Novog Travnika u Pucarevo, veliki dramski umjetnik, Adem Čejvan, govori četiri pjesme Božidara Škobića iz zbirke “Novotravničke uspomene”.
1980. Nagrada za najbolji tekst na festivalu “ Djeca pjevaju srcem”!

1983. godine, dobija poziv da je izabran da predstavlja Bosnu i Hercegovinu u Baru na Susretu radnika pisaca Jugoslavije, gdje upoznaje mnogo novih prijatelja i ostavlja takav utisak na domaćine – organizatore susreta, da je bio pozivan i učestvovao i na susretima u Kotoru, Budvi, Ulcinju, na Cetinju . . .

1983. godine, nakon što mu je 14. januara umro otac Milan, 02. juna umire mu i majka Nedeljka, dvije nazaslužnije osobe, za njegovu ljubav prema književnosti od malih nogu.
14. juna, te, 1983.godine, u Program proslave dana opštine Pucarevo (Novi Travnik) uvrštena je i promocija prve knjige jednog novotravničanina, Božidara Škobića “Koračamo uporedo” – njegov prvijenac stvaralaštva za djecu. Zatim slijede brojne posjete školama i druženja sa djecom i učešće u tradicionalnoj kulturnoj manifestaciji “Andrićevi dani kulture”. Za knjigu “Koračamo uporedo” izdavač je bio “OSVIT# Karlovac u saradnji sa književnom grupom “Drugari”. Knjiga je štampana u dva izdanja po 1.500 primjeraka. Sam čin promocije knjige svojim prisustvom i učešćem su uveličali pjesnici: Dragan Kuliđan, Velimir Veljo Milošević, Ivica Vanja Rorić i Šimo Ešić.

1984./1985.g. Autor teksta, a Mladen Beljan muzike, režija Besim Mulamuhič dječijeg muzičko-scenskog komada “Rosijada” koja je uspješno izvode članice Hora djevojčica “Rosa”između ostalog i u Pozorištu mladih u Sarajevu.

1984.- 1986. godine je čest gost Dječijeg programa radio Sarajeva a u tri navrata je gost u Noćnom programu radio Sarajeva kod vrsnog voditelja Zorana Kapetanovića.

1986.godine u prepunoj Sarajevskoj “Skenderiji” u okviru Jugoslovenske manifetacije folklornog stvaralaštva “Lijepo ti je druga Tita kolo” šest horova pjeva tri njegove pjesme.

1987. godine iz štampe izlaze dvije knjige Božidara Škobića. U izdanju Književne zadruge “Drugari” iz Sarajeva izlazi knjiga pjesama za djecu “Majstor i po” u 3.500 
primjeraka, a u izdanju Sekcije pisaca radnika Crne Gore izlazi knjiga pjesama za mlade “Poklon sa predumišljajem”.

1988.godine “Jugoton” Zagreb izdaje ploču Hora djevojčica “ROSA” Pucarevo sa deset pjesama za koje je autor teksta Božidar Škobić.

1994.godine, u ratu, napušta Novi Travnik, gdje je izgubio brata Nišu i sa suprugom Svetlanom odlazi da nako 29 mjeseci opet vidi rođenu djecu Tatjanu i Aleksandra. 
1994.godine, na Ilidži pokreće inicijativu za osnivanje i postaje Predsjednik “Udruženja iseljenih Srba iz Srednje Bosne” čijom zaslugom su mnoge porodice uspjele da se objedine, izdrže teške godine, pronađu svoje najmilije i rješe pitanje trajnog smještaja.

1996.godine, nakon izbjegličkih putešestvija, od dvadestak mladih književnih stvaralaca iz Crne Gore i Srbije, koji su došli da ga posjete i podrže u izbjegličkom centru Nezuci u Višegradu, saznaje predivnu vijest: Da se njegova pjesma “Prva knjiga” nalazi na prvoj strain “Bukvara” Crne Gore od septembra 1990.godine. Ponos mu je omogućio da mnogo lakše od drugih podnese život raseljenog lica.
Te godine, Rajko Petrov Nogo, Momir Vojvodić, Gojko Đogo i mnogi drugi poznati književnici posjećuju ovo naselje i zajedno sa svojim domaćinom govore svoje stihove.

1997. i svake sledeće godine koristi priliku, da se u dane “Višegradske staze” održavane u spomen na Ivu Andrića, sretne sa Dobricom Erićem i drugim pozvanim poznanicima.
Božidar Škobić, 13 godina živi u Višegradu a nikada nije pozvan da kao pjesnik bude zvanični učesnik tradicionalne književne manifestacije “ Višegradska staza” !?

2001.godine, kao gost iz Republike Srpske i Bosne i Hercegovine, učestvuje na Drugom susretu pisaca za djecu Jugoslavije. Pored 30 drugih stvaralaca, najveći utisak na njega ostavlja druženje i zajednički nastupi sa doajenom pjesničkog izraza Mirom Alečković.
Kada se u osnovnim školama Kolašina, Mateševa i Kraljskih Bara prvi put sreće sa učenicima koji su iz “Bukvara” naučili prvo njegovu “Prvu knjigu” – Za njega, kao pisca, to su neizbrisive nagrade za sve učinjeno.

2005. godine organizuje podjelu 51-nog nedovršenog stana porodicama, članovima Udruženja , koji su dali najveći doprinos u njihovoj gradnji, uz pomoć Ministarstva za izbjeglice Republike Srpske.

2005./2006. U izdanju Književnog fonda “Sveti Sava” Istočno Sarajevo, izašla je iz štampe knjiga pjesama za djecu “Zvjezdica padalica” u tiražu od 1.000 primjeraka.

2007. godine, nakon 11 godina boravka, sa porodicom napušta Kolektivni centar u Nezucima i preseljava u jedan od 51 stan koji su gradili sa članovima Udruženja a dovršila njegova porodica.

2008. godine, u Zborniku “Pjevanje sa Drine” u izdanju Narodne Biblioteke “Ivo Andrić” iz Višegrada i “Čigoja štampe” iz Beograda, predstavljen je sa 10 pjesama.

2009. godine pristupa Facebook mreži i saznaje istinu o stotinama porodica i prijatelja sa kojim su ga negodine rastavile.

2009.godine, u izdanju Književnog fonda “Sveti Sava” iz Istočnog Sarajeva, izdata je zajednička zbirka pjesama za djecu “Pjesnici u đačkom kolu” Uresdnik: Nedeljko žugić, gdje je među 15 pjesnika predstavljen sa 8 pjesama.

Scenarist i režiser velikih kulturnih manifestacija, među kojima je najznačajnija održana 14.06.1980.godine, kada je bio ispred Novog Travnika pomoćnik režisera, Ahmeta Obradovića, kojeg je imenovala Radio-Televizija Sarajevo.

Od 1994. godine je maksimalno angažovan na rješavanju elementarnih problema izbjeglih i raseljenih porodica – članova “Udruženja iseljenih Srba iz Srednje Bosne” koje sa Ilidže stiže u Višegrad sa 287 porodica ili 864 člana. Istovremeno daje svoj puni doprinos rješavanju istih pitanja i po pitanju ostale izbjegličke i povratničke populacije kroz Savez udruženja na nivou Republike Srpske i Bosne i Hercegovine uopšte.
Za to vrijeme ne uspijeva da se više posveti svojoj najdražoj aktivnosti, niti da se odazove pozivima na književne susrete i slične manifestacije. Pored obaveza na humanitarnom radu najčešće nije imao materijalnih mogućnosti niti podrške za takva učestvovanja, tako da su se pozivi prorijedili i prestali.

Objavljivao pjesme u mnogim listovima i časopisima.
Njegove pjesme su pjevane na mnogim dječijim festivalima: Sarajevo Niš, Skoplje, Tuzla, Ljubuški . . .

Prevođen . . .pojedinačne pjesme . . .na Slovenački, Albanski, Italijanski . . .

Za profesionalni rad u “Bratstvu” dobio je značajna priznanja, međutim, za svoj rad sa djecom i u kulturi uopšte, nikada nije dobio ni jedno priznanje u bilo kojem obliku. !?

Novi Travnik mi je uskratio značajna i neophodna novčana sredstva, odbijajući da mi povrati stan i poslovni proctor!? (Stan nije povratio ni brat Savo niti smo mogli povratiti stan u kojem smo odrasli, stan poginulog brata Niše!?)

Nije mi krivo što nisam čuo ni hvala za ono što sam uradio za mnoge porodice i Višegrad.
Krivo mi je što sam previše vjerovao ljudima i vlastima!
Kada bih se ponovo rodio – vjerovatno bih uradio isto!? Tako sam odgojen.

Sada treba da čekam pravo na penziju, a, pravo na rad i život sam davno izgubio.

Nemam namjeru da čekam! Ali, kad već besposličim, lijepo mi je da se družim sa dragim osobama i “lijepim sjećanjima” na Fejsbuku!

Božidar Škobić, bez obzira dal’ pisao u prvom ili trećem licu!

Višegrad, 25.11.2009.g.

P.S kada se prisjetim, dopisa’ću! Kada uočim grešku, ispravi’ću! Srdačan pozdrav! Kogod da ste i gdje god da ste!

ŠIRA BIOGRAFIJA | Permalink | Komentari (8) | Trekbekovi (0)

Čestitamo

bozoskobic | 01 Jun, 2012 13:10

Ukoliko možete da pročitate ovaj članak, uspešno ste se registrovali na Blog.rs i možete početi sa blogovanjem.

Generalna | Permalink | Dodaj komentar | Trekbekovi (0)

 
Accessible and Valid XHTML 1.0 Strict and CSS
Powered by blog.rs - Design by BalearWeb